Να την τραβαν απο τα σκοινακια κια να την κανουν να περπαταει ως το σχολειο.
Να την αναγκαζουν να σηκωσει το χερι της.
Να την υποχρεωνουν να γραψει, να μιλησει, να ενεργησει.Να μην μπορει να φερει αντιστασεις
Και μολις τελειωνει η πρωτη σκηνη που διαρκει 7 ωρες, να την τραβανε απο τα σκοινια πισω στα παρασκηνια.
Με γρηγορες κινησεις αγαρμπα χερια να την ξεντυνουν και να την ντυνουν, να την φτιαχνουν αδεξια για να προλαβει να εμφανιστει στην επομενη σκηνη.
Και τοτε με τη βια την κανουν να φορεσει ενα χαμογελο και την βγαζουν στο ανελεητο κοινο.
Τελειωνει η δευτερη σκηνη. Αλλα το κοινο δεν εχει χορτασει.
Θελει και αλλο και αλλο και αλλο.
Και η μαριονετα ειναι ετοιμη να σπασει.
Το υφασματινο φορεματακι της εχει ηδη σκιστει. Τα μισα μαλλια της εχουν πεσει και το δερματακι τη ειναι φθαρμενο.
Και τα σκοινια την τραβαν παλι στα παρασκηνια.
Παλι αγαρμπα χερια τυλιγονται γυρω απο το πονεμενο σωματακι της.
Την ακουμπανε χωρις ελεος και την ξεντυνουν παλι.
Δεν καταλαβαινουν τον ψυχικο και σωματικο πονο.
Δεν καταλαβαινουν οτι εχει πλεον φθαρθει.
Τριτη σκηνη.
Την ριχνουν απο ψηλα παλι στη σκηνη. Ο κοσμος ομως δεν ειναι ικανοποιημενος.
Αυτη τη φορα δεν θελει αλλο. Και τα σκοινια την τραβανε παλι πισω.
Καπου κοβεται το ενα χερακι και το χαμογελο ξεθωριαζει,
Και τοτε δεν κανουν καν τον κοπο να την ξεντυσουν.
Την πετανε σε ενα σεντουκι μαζι με τα αχρηστα αντικειμενα, τα αχρηστα πανια, τις αχρηστες κουκλες.
Και αυτη ειχε κανει τα παντα στην αρχη για να λαμψει. Για να κανει τους γυρω της ευτυχισμενους. Για να δωσει τον καλυτερο της εαυτο. Ασχετο αν καπου στο δρομο τα φωτα της σκηνης την τυφλωσαν και εκεινη χαθηκε.
Κανεις δεν τη βοηθησε.
κανεις δεν την υποστηριξε.
κανεις δεν την προσεξε καν.
Και γι'αυτο κατεληξε σε ενα σεντουκι με πανια.
Και ετσι καταληγουμε ολοι μας Sami.
Ετσι εχω καταληξει εγω.
Jessica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου