~Ισότητα-Αδελφότητα~ (το γνωστό θέμα του ρατσισμού)

Καθημερινα, σε ολες τις χωρες του κοσμου ανθρωποι παρεμπονδιζονται από το να συμμετασχουν σε κοινωνικες δραστηριοτητες αλλα και σε χωρους εργασιας, εξαιτειας των προκαταληψεων και των διακρισεων που επικρατουν. Είναι όμως σωστη αυτή η αντιμετωπιση? Ή μηπως οι ανθρωποι εχουν δικαιωμα στην ισοτητα?

Το θεμα του ρατσισμου συζητιεται ολο και πιο συχνα στις μερες μας. Πολλα φαινομενα συμβαινουν γυρω μας, χωρις καν να τα καταλαβουμε και όλα είναι αρνητικα προς ανθρωπους που είναι λιγο πιο διαφορετικοι από μας που όμως δεν παυουν να μενουν ανθρωποι. Πρεπει να σεβομαστε τη διαφορετικοτητα του καθενος και όχι να τον μειωνουμε προσβαλωντας τον για τις θρησκευτικες του επιλογες, τον τοπο καταγωγης του και την ποιοτητα ζωης του.

Οι διακρισεις αποτελουν προσβολη της ανθρωπινης αξιοπρεπειας. Πως είναι δυνατον να ξεχωριζει μια μανα ένα από τα παιδια της? Το ιδιο συμβαινει με ολους τους ανθρωπους που εχουν υποστει ψυχολογικη κακοποιηση εξαιτειας της διαφορετικοτητας τους. Ολοι είναι ιδιοι, ολοι είναι ισοι, απλα καποιοι βαζουν τον εαυτο τους σε μια ανωτερη θεση πιστευοντας ότι η υποβαθμιση των αλλων είναι το σωστο.

Η περιθωριοποιηση και οι διακρισεις καταστρεφουν ζωες. Εμποδιζουν θετικου περιβαλλοντος με βαση το ομαδικο πνευμα, καθως είναι η αιτια της καταρρευσης της ψυχολογιας. Δεν υπαρχει ανθρωπος μικρος ή μεγαλος που να μπορει να αντεπεξελθει σε ένα εχθρικο περιβαλλον περικυκλωμενος από δολοφονους ψυχολογιας, μονος και αβοηθητος χωρις καμια υποστηριξη και ενθαρρυνση.

Οι ανθρωποι εχουν δικαιωμα στην ισοτητα ανεξαρτητα από τα εσωτερικα και εξωτερικα χαρακτηριστικα τους. Είναι ανηθικο καποιος να κρινει τον άλλο χωρις καν να τον γνωριζει σε προσωπικο επιπεδο, λογω των προκαταληψεων και ασχημων ιδεων που του εχει περασει η κοινωνια και ο οικογενιακος του κυκλους. Ολοι πρεπει να προσπαθησουν ώστε να πετυχουν την μειωση του φαινομενου του ρατσισμου και αν καλυτερευσουν την κοινωνια μας απαλλασοντας την από φασιστικες και επικριτικες ιδεες.

^^

αφιερωμενο στο γουρουνι (προσβολη για τα γουρουνια) που συναντησα για 5'' λεπτα στην σταση του λεωφορειου και καταφερε να με κανει να αηδιασω με τις ηλιθιες προκαταληψεις του.

Untitled

''We the people fight for our existance.

We don't claim to be perfect but we're free.''

Oasis-Little by little

*Να θυμηθω να κανω μια αναρτηση στο μελλον για τους στιχους αυτου του υπεροχου συγκροτηματος.

Sh...Sh...Secreeeets

Μετα απο προκληση της nipenthes μπαινω και εγω σε αυτο το blogοπαιχνιδο που εχει σκοπο να αποκαλυψει τα μυστικα μου. Αρχιζω το γραψιμο και οπου φτασει... :)

1) the dirty one : Ναι ναι ΝΑΙΙΙ μ'αρεσει να ακουω αυτα τα τραγουδια που θεωρουνται απο τη γενια μου ''παλαιολιθικα'' και δεν το παραδεχομαι μονο και μονο επειδη θελω να παω κοντρα στους γονεις μου που υποστηριζουν οτι σαν και αυτα δεν θα βγουν αλλα.

2) the strange one : Πολλες φορες αναγκαζομαι να λεω ψεμματα στην μια ή στην αλλη παρεα οτι δεν μπορω να βγω μαζι τους επειδη δεν με αφηνουν οι μεγαλες δυναμεις (βλ. γονεις) μονο και μονο επειδη θελω να κατσω στο δωματιο μου μαζι με το i pod μου και να χαθω, να χαθω, να χαθωωωωω.

3) the english one : Ε καλα δεν ειναι ακριβως μυστικο αλλα πρεπει να το πω. Μπορει να λενε οτι ειμαι καλη στα αγγλικα αλλα φετος με το proficiency τα χω βρει σκουρα και αντιγραφω απο ετοιμες και λυμενες ασκησεις. Απο την αρχη της χρονιας αυτα που εχω κανει μονη μου εκτος των εκθεσεων μετριουνται στα δαχτυλα του ενος χεριου.

4) the φουλαρια one : Εχω τρελα με τα φουλαρια. τα λατρευω, τους εχω δωσει ονοματα και αν λειπει εστω και ενα παθαινω εμφραγμα (τροπος του λεγειν). Και εχω αγορασει τοσα πολλα που τα κρυβω γιατι αμα τα δουν οι γονεις μου θα φωναζουν οτι σκορπαω ασκοπα λεφτα.

5) The ελεος one : Στο δημοτικο εβαζα αφρο στα μαλλια μου επειδη δεν στεκονταν κατω και ελεγα οτι εκανα μπανιο πρωι πρωι για να εξηγησω το γεγονος οτι ηταν καπως βρεγμενα. Δεν ξερω καν γιατι το εκανα αυτο. χαχα.

Λοιπον δεν προλαβαινω να γραψω αλλα...

Το σιγουρο ειναι πως ολοι εχουμε καποια μικρα μυστικα τα οποια με τη σειρα μου προκαλω οσους bloggers δουνε την αναρτηση να γραψουν και να μοιραστουν, εφοσων υπαρχει διαθεση και χρονος :)

10+3 Πραγματα Που Σιχαινομαι Πανω Σου

1) Το να λες την φραση ''εισαι ξανθια?'' δεν σε κανει εξυπνο και cool ζωον μονο και μονο επειδη προσβαλλεις τον αλλον μπροστα στην επισης ''cool'' παρεα σου. Εδικα οταν λες αυτην την φραση οταν το ιδιο το μαλλι σου ειναι καμμενο και σαν πρασο απο την ξανθια η ελαφρως ασπρη βαφη σε μια πληρως αποτυχημενη προσπαθεια να μοιασεις με κλωνο της Marilyn Monroe ή της Lady Gaga. Ασχετο που εισαι αρχιρατσιστης/στρια με τις ξανθιες οσο και αν κυκλοφορεις με μπλουζακι που φερει τη σταμπα ''RacISm Wrong''.

2) Το υφακι που κουβαλας οταν νομιζεις οτι με ταπωσες ή οτι ειπες καποια εξυπναδα εις βαρος μου. Το οτι δεν απαντησα σημαινει οτι απλα δεν καταδεχομαι ουτε καν να κανω προσπαθεια να ανοιξω το στομα μου.

3) Τον σχολιασμο σου για την ζωη μου και τις πραξεις μου. Δεν εχεις ζωη το εχουν καταλαβει ολοι. Απο κει και περα τι να πω... Σηκωνω τα χερια ψηλα.

4) Τις 'αγαπες'' και τα ''κολλητουμπινια'' ή οπως αλλιως λεγονται στο facebook. Προσωπικα πιστευω οτι θα επρεπε να λεγεται ''fakebook''. Να θυμηθω να κανω μια αναρτηση σχετικα με αυτο. Το θεμα ειναι οτι αυτες οι αγαπουλες σου θα σε θαψουν και θα τις θαψεις σε 10 δυτερολεπτα απο τωρα.
10...9...8...7... ουπς μολις αρχησες να θαυβεις. Μεγαλη προθεσμια σου εδωσα.

5) Οτιδηποτε εχει να κανει με την εμφανιση σου το καλοκαιρι σε μια παραλια. Αυτα τα τεραστια ασπρα γυαλια που σε κανουν να φαινεσαι με μυγα. Το μεταξενιο παρεο που ειναι μικροτερο και απο το βρακι σου. Οι σαγιοναρες σου που δεν καταδεχεσαι να ακουμπησουν την αμμο γιατι ''μια περιουσια εδωσα και θα της λερωσω?''. Η τεραστια τσαντα σου που μεσα εχει μονο χιλιες κρεμες για το προσωπο, τα μαλλια, τα ποδια, την πλατη, τον **** σου με την δικαιολογια οτι πρεπει να εισαι ασφαλης απο τις υπεριωδης ακρινες του ηλιου. Στο χωριο σου σου εμαθαν τι σημαινει ''ΑΝΤΗΛΙΑΚΟ'' ? Το οτι λιαζεσαι 500 ωρες στην ξαπλωστρα χωρις να αγκιξεις το νερο με τη δικαιολογια του μαυρισματος και οταν γυρνας σπιτι σου βαζεις στο fakebook ''dn itan teleio to mpanaki mas smr agapoules m?''. Και αυτο που σιχαινουμε πιο πολυ. Το κουτσομπολιο για τον υπερβαρο στην διπλα πετσετα ''Α τον κακομοιρη ουτε ξαπλωστρα δεν πηρε γιατι δεν θα χωρουσε''. Η ο σχολιασμος για την γηραια κυρια που εχει γινει κατακοκκινη. ''Μα πως παει θαλασσα με τετοια χαλια? δεν λυπαται τους υπολοιπους που την κοιτανε?''.

6) Εσενα που ανηκεις στους ΔΗ.ΘΕ.Ν (ΔΗμοφιλεις ΘΕοι και Ντιβες). Που η τσιχλα σου εχει γινει δευτερη γλωσσα και το να φορας το ιδιο σκουλαρικι για δυο ωρες θεωρειται εκλημα.

7) Εσενα που εισαι αληθινο και πραγματικο μπαζο που νομιζεις οτι επειδη πηρες 30 γραμμαρια ηρθε το τελος του κοσμου, ετοιμαζεσαι να αυτοκτονησεις (αφου το εχεις δημοσιευσει στο fakebook και εχεις στειλει sms σε ολα τα κολλητουμπινακια σου) και γερνεις συνεχως πανω απο τη λεκανη της τουαλετας.

8) Εσενα που εισαι κακομαθημενο πλουσιοπαιδο και εχεις γινει φερεφωνο των calebrities και εκφραζεις γνωμη για θεματα περιβαλλοντος και πολιτικης ενω το μονο που εχεις δει πραγματικα ειναι τον Ομπαμα να κανει ποδηλατο.

9) Οταν βαζεις τον ''μπαμπακα'' να καθαριζει τα σπασμενα αλλα την επομενη κιολας μερα κατεβαινεις στις πορειες ασχετα που το μονο σου προβλημα και εγνοια ειναι η επομενη κολεξιον της Prada στο Παρισι και πως θα πεισεις τον λατρευτο μπαμπακουλη να σου παρει τα εισητηρια. Ναι λιγο ναζακι και ενα φιλακι στο μαγουλο θα τον ριξει.

10) Οταν σνομπαρεις τα κοριτσακια μικροτερων ταξεων απο σενα μονο και μονο για να νιωσεις ανωτερη και να μπορεις να αποκαλεις ελευθερα και αναγνωρισμενα τον εαυτο σου diva.

11) Οταν θα κανεις τα αδυνατα δυνατα να χωρισεις εκεινον απο μενα μονο και μονο επειδη δεν σου εδωσε σημασια. Σε σενα και το καινουριο εξωπλατο κατακοκκινο φορεμα Cavalli.

12) Την τσιριχτη φωνη σου που τρυπαει το τυμπανο μου οταν ουρλιαζεις μαθαινωντας οτι το nerd της ταξης βρηκε γκομενο ή οταν συνηδητοποιεις οτι η ταδε κολλητη σου σε εθαψε. Γκουχου γκουχου. Μηπως να θυμηθουμε ποια εθαψε ποια πρωτα?

Και Τελος...

13) Την ανουσια υπαρξη σου σε αυτον τον πλανητη. Το οτι μολυνεις τον αερα με καθε αναπνοη σου. Οτι απλα θα ζησεις μεσα σε ενα αρρωστημενο ψεμμα και μετα θα πεθανεις εχωντας μονο επιβαρυνει τον πλανητη και δημιουργησει προβληματα στους γυρω σου.

~When The Story Ends~ (part 1)

θα ηθελα να γραψω μια μικρη ιστοριουλα. δεν νομιζω να παρει πανω απο λιγες αναρτησεις. Απλα νιωθω οτι πρεπει να το δημοσιευσω.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

-και ναι! Μπορω να πω οτι ολα θα πανε καλα…, ειπα με ενα χαμογελο.

Ανοιξα τα ματια μου και κοιταξα τον μεσηλικα απεναντι μου καθισμενο πισω απο το γραφειο του.

Δεν ελεγε τιποτα απλα ειχε και εκεινος ενα χαμογελο καρφωμενο στο προσωπο του.

Την αρμονια αυτη εκοψαν οι κινησεις των δαχτυλων του. Εβγαλε τα μεγαλα γυαλια του με τους ασπρους φακους και τα σκουπησε με την ακρη της μπλουζας του.

-εφοσων τα πας τοσο καλα… σκεφτηκες να…πως να το πω? Να επεκταθεις λιγακι?

Το χαμογελο μου αντικατασταθηκε με μια εκφραση μεσα στην περιεργεια.

Ανακαθησα στην ασπρη πολυθρονα που εμοιαζε με κρεβατι.

-τι εννοειτε γιατρε?

-εμ… λεω για φιλες. Να κανεις παρεες Βιολέτα. Να βρεις καποιο αγορι…

Εκανα μια γκριματσα.

-δεν ειμαι ετοιμη, απαντησα και σηκωθηκα εντελως απο την ξαπλωτη πολυθρονα.

-χμμμ, καλα ολα θα γινουν με τον καιρο.

Με περιεργαστηκε λιγο καλυτερα.

-τοτε αλλη μια συναντηση μας εληξε ευχαριστα, ειπε και χαμογελασε ξανα.

Σηκωθηκε απο την καρεκλα του και με οδηγησε εως την πορτα του γραφειου του.

-χαιρομαι που τα πας τοσο καλα. Κανεις μεγαλη προοδο.

-ευχαριστω γιατρε, απαντησα με ειλικρινια.

-λοιπον. Τοτε θα σε ξαναδω την αλλη βδομαδα.

Για απαντηση του χαρισα αλλο ενα χαμογελο.

Ανοιξα την πορτα και βγηκα σε ενα αλλο δωματιακι. Ειδα την Έλσα την γραμματεα του γιατρου Μακρόπουλου, να κοιταει κατι εγγραφα πισω απο τα κοκκινα γυαλια της.

Μολις ακουσε των θορυβο των παπουτσιων μου σηκωσε το κεφαλι της.

Ε-γεια σου Βιολετα.

Β-γεια σου Έλσα.

Ε-πως πηγε?

Β-πολυ καλα. Ο γιατρος λεει οτι κανω μεγαλη προοδο.

Ε-πολυ χαιρομαι! Αρα θα σε ξαναδω την εμ…., εκανε και περιμενε να συμπληρωσω.

Β-την αλλη Παρασκευη. Οπως παντα, ειπα.

Μου χαρισε και εκεινη ενα χαμογελο και αφου αποχαιρετηστηκαμε βγηκα και απο κεινο το δωματιο.

Βγαινοντας στον μικρο διαδρομο τον διεσχισα ωσπου εφτασα στο μικρο ανσανσερ της πολυκατοικιας.

Μπηκα μεσα και πατησα το κουμπι για το ισογειο. Τρεις οροφους κατω δηλαδη.

Κοιταξα τον καθρεφτη του ανσανσερ και εικονες κατεκλυσαν το μυαλο μου.

Την πρωτη φορα που κοιταξα εκει ημουν εντελως διαφορετικη. Ενα μη αναγνωρισιμο προσωπο. Μια αγνωστη Βιολέτα.

Συμφωνα με τον ιατρικο μου φακελο ημουν μια 17χρονη Ιταλιδα που ζουσε μην την Ιταλοφωνη μητερα της στα Χανια, μια υπεροχη πολη της Κρητης.

Τα τελευταια 3 χρονια επισκεπτομουν εντατικα ψυχολογο. Στην αρχη τρεις φορες την βδομαδα υστερα δυο, και τωρα βολευομουνα με μια.

Οι λογοι ηταν πολυ απλοι. Καταθλιψη, πρωην ανορεξικη και με μια απαισια αρρωστια στην πλατη μου.

Καρκινο του μαστου.

Ετσι ειπαν οι γιατροι στην Ιταλια, το ιδιο και στην Ελλαδα το ιδιο και στην Αμερικη.

Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια.

Ο χαρακτηριστικος ηχος του ανσανσερ ακουστηκε, φανερωνοντας μου οτι ειχα φτασει στον προορισμο μου. Οι πορτες ανοιξαν αυτοματα και εκανα τα πρωτα βηματα προς την εξοδο. Εκεινη την ωρα εμπαινε η καθαριστρια.

Β-γεια σου Κριστίνα!

Κ-γεια σου Βιολετα! Πως πηγε?

Β-πολυ καλα., απαντησα με ενα ακομα χαμογελο.

Κ-υπεροχα. Ετσι σε θελω. Να χαμογελας!

Πολυ καλη και γλυκια γυναικα.

Βγηκα εξω και ανεπνευσα τον καθαρο αερα. Ειχε υπεροχο καιρο! Αν και Οκτωμβρης τα θετικα του να ζεις στην Κρητη ειναι πανω απ’ολα ο καλος καιρος.

Αρχησα να περπατω κατα μηκος του δρομου. Δεν ξερω αλλα η σημερινη μερα ηταν υπεροχη χωρις να εχει συμβει κατι το ιδιαιτερο. Ενιωθα τοσο αναλαφρη και ευτυχισμενη.

Συνεχησα το περπατημα μεχρι που εφτασα στο γνωστο στενο που εμενα.

Μπηκα μεσα και ακουσα μια φωνη να λεει το ονομα μου.

Κοιταξα απο την πηγη της φωνης και ειδα την γειτονισσα μας την κυρια Μαρία να περιποιητε τον κηπο της.

Μ-Βιολετα πως εισαι?

Β-πολυ καλα κυρια Μαρια. Εσεις?

Μ-επισης κοριτσι μου. Ελα εδω που σου εχω κατι.

Πλησιασα τον κηπο της και εκανα αντηλια με το χερι μου για να την βλεπω καθαροτερα.

Μ-σου εφτιαξα ενα μπουκετο τριανταφυλλα. Εκοβα σημερα περισσια κλαδια και σκεφτηκα οτι θα σου αρεσε να εχεις μερικα λουλουδακια. Ξερω ποσο σου αρεσουν.

Β-ευχαριστω παρα πολυ. Δεν χρειαζοταν να τα κοψετε, της ειπα με ευγνωμοσυνη.

Μ-δεν γινοταν να μην σου το δωσω. Τα κοιτουσα απο το παραθυρα μου και σκεφτομουν ποσο μοιαζουν με σενα. Το κοκκινο μου θυμιζε τα μαλλια σου.

Εσκυψα το κεφαλι και κοκκινησα.

Β-ευχαριστω κaι παλι.

Μου εδωσε το μπουκετακι με τα κατακοκκινα τριανταφυλλα και τα μυρησα.

Υστερα την ευχαριστησα ξανα και κινησα για το σπιτι μου.

Ετρεξα για την ακριβεια και μολις ανοιξα την πορτα φωναξα την μητερα μου.

Ξεπροβαλε απο την κουζινα με μια ποδια.

Α-α ηρθες Βιολετακι μου? Πως ηταν?

Β-πολυ καλα μαμα.

Α-παλι εκαψα το φαγητο, ειπε και εβαλε τα χερια της στη μεση της και ξεφυσηξε.

Β-μην ανυσηχεις. Ουτως η αλλως δεν πεινουσα πολυ. Κοιτα τι μου εδωσε η κυρια Μαρια απο απεναντι.

Της εδωσα τα τριανταφυλλα και της εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο.

Β-για σενα

Α-ευχαριστω πολυ. Θα τα βαλω σε ενα βαζο. Σιγουρα δεν πεινας?

Β-ναι σιγουρα. Παω στο δωματιο μου.

Ανεβηκα γρηγορα τις σκαλες που οδηγουσαν στο δωματιο μου.

Μπηκα μεσα και εκλεισα την πορτα. Κοιταξα την ωρα. 2 το μεσημερι.

Ξαπλωσα στο κρεβατι μου και εκανα τις απαιτουμενες αναπνοες μου. Υστερα τα λογια του γιατρου κατεκλυσαν το κεφαλι μου.

‘’μηπως να εκανες παρεες? Λιγους φιλους? Κανενα αγορι?’’

Ποσες φορες το ειχε πει αυτο?

Και η απαντηση παντα η ιδια.

‘’δεν ειμαι ετοιμη ακομα’’